ORIGINAL_ARTICLE
در جستوجوی دیگری؛بررسی جلوههای دگربودگی در ادبیات کودک و نوجوان ایران
مفهوم دیگری و دیگرانگی از مفاهیم پیچیدهی فلسفی است که میتوان آن را در گسترههای گوناگونی از زندگی انسان چون اجتماع، سیاست، اخلاق، ادبیات، آموزش و پرورش و جز آن جستوجوکرد.در این پژوهش، در گام اول، تلاششده انواع دیگرانگیدر نمونهای شامل بیست و هفت اثر داستانی ادبیات کودک و نوجوان ایران، با روش تحلیل محتوای کیفی از نوع قیاسی و با در پیشگرفتن رویکردی توصیفی بررسیگردد تا آشکار شود کدامیک از انواع دیگرانگی در کتابهای داستانی کودک و نوجوان ایران بازنماییشده و کدامها مجال جلوهگرشدن نیافتهاند. در گام دوم چگونگی بازنمایی این دیگرانگیها و نوع ارتباط شخصیتهای دیگری با شخصیتهای مرکزی داستانها مورد بررسی قرارگرفتهاست. برای رسیدن به این هدفبرای مطالعهی نمونهها از روش تحلیل محتوای تاملی با رویکردی توصیفی-تفسیری استفادهشدهاست. نتیجهی این بررسی نشان-میدهد در ادبیات کودک و نوجوان ایران صدای دیگری چندان بلند نبوده و حضور او کمرنگ است. همچنین کنش "دیگری" در ارتباط با قطبهای فرادست داستان در بیشتر موارد محدود و تابع محدودیتهایی است که به دیگرانگی او برمیگردد. با اینحال، مواردی از کنش تعاملی، سازنده و همدلانهی خود/دیگری نیز بهچشممیخورد.
https://jcls.shirazu.ac.ir/article_2881_06ebea25cf7b740ffbb74325370cc7b3.pdf
2016-02-20
1
26
10.22099/jcls.2016.2881
دیگرانگی
دیگری
بازنمایی
ادبیات کودک و نوجوان ایران
داستان
امین
ایزدپناه
amin423@yahoo.com
1
دانشگاه شیراز
LEAD_AUTHOR
بابک
شمشیری
bshamshiri@rose.shirazu.ac.ir
2
دانشگاه شیراز
AUTHOR
اکبرپور، احمد. (۱۳۸۳). شببهخیر فرمانده. تصویرگر: مرتضی زاهدی، تهران: یونیسف.
1
ــــــــــــ . (۱۳۸۵). دختری ساکت با پرندههای شلوغ. تصویرگر: مانلی منوچهری، تهران: علمی و فرهنگی.
2
ــــــــــــ . (۱۳۸۸). غول و دوچرخه. تصویرگر: راشین خیریه، تهران: افق.
3
اکرمی، جمالالدین. (۱۳۸۳). دختر، پرنده و چشمهایش. تصویرگر: میترا عبدالهی، تهران: شباویز.
4
ــــــــــــــــ . (۱۳۹۰). کودکان ماه. تصویرگر: مهکامه شعبانی، مشهد: بهنشر.
5
امیریان، داود. (۱۳۸۲). جام جهانی در جوادیه. تهران: کتابهای بنفشه.
6
بهرنگی، صمد. (۱۳۸۱). "پسرک لبوفروش"، در مجموعهی قصههای صمد. تهران: دنیای کتاب.
7
تودوروف، تزوتان. (۱۳۷۷). منطق گفتوگویی میخاییل باختین. ترجمهی داریوش کریمی، تهران: مرکز.
8
جوزدانی، عذرا. (۱۳۸۴). آغوشت را باز کن. تصویرگر : علیرضا گلدوزیان، تهران: کتابهای پروانه.
9
حدادی، هدا. (۱۳۸۴). کوپهی یازده و چند داستان دیگر. مشهد: بهنشر.
10
حسنبیگی، ابراهیم. (۱۳۸۵). به ماه نگاه کن. تصویرگر: سولماز جوشقانی، تهران: مدرسه.
11
دودرر، کلاوس. (۱۳۸۳). «من دیگری هستم؛ بازتاب موضوع اقلیت نژادی در ادبیات کودک آلمان». پژوهشنامهی ادبیات کودک و نوجوان، سال۱۰، شماره۳۹، صص۵۰-۵۵.
12
دهقانی سلماسی، راضیه. (۱۳۶۳). من، خارپشت و عروسکم. تهران: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.
13
دیهجی، عبدالرحمن. (۱۳۷۸). امشب نخواب آیلار. تصویرگر: سعید بابایی، مشهد: آستان قدس رضوی.
14
سارتر، ژان پل. (۱۳۶۱). اگزیستانسیالیزم و اصالت بشر. ترجمهی مصطفی رحیمی، تهران: مروارید.
15
شافعیزاده، جبار. (۱۳۸۳). دیوار. تصویرگر: راشین خیریه، تهران: یونیسف.
16
شاهآبادی، حمیدرضا. (۱۳۹۰). لالایی برای دختر مرده. تهران: افق.
17
شیخرضایی، حسین و همکاران. (۱۳۹۱). «تفاوت، دیگری و اقلیت در ادبیات داستانی کودک و نوجوان». کتاب ماه کودک و نوجوان، شماره۱۸۰، صص۷۱-۸۱.
18
شیخ الاسلامی، حسین. (۱۳۸۱). «او از ما نیست؛ نگاهی به دیگری در چهار کتاب از محمد میرکیانی». پژوهشنامهی ادبیات کودک و نوجوان، سال۹، شماره۳۵، صص۱۴۸-۱۶۰.
19
طاقدیس، سوسن. (۱۳۸۴). زرافهی من آبی است. تصویرگر: علیرضا گلدوزیان، تهران: امیرکبیر.
20
عموزاده خلیلی، فریدون. (۱۳۸۴). دو خرمای نارس. تهران: کتابهای بنفشه.
21
گال، مردیت و همکاران. (۱۳۹۰). روشهای تحقیق کمی و کیفی در علوم تربیتی. گروه مترجمان. تهران: سمت.
22
محمدی، محمدهادی. (۱۳۸۲). آوارهی بیخورشید. تهران: چیستا.
23
مرادی کرمانی، هوشنگ. (۱۳۸۴). بچههای قالیبافخانه. تهران: معین.
24
ــــــــــــــــــــــ . (۱۳۸۵). قصههای مجید. تهران: معین.
25
ــــــــــــــــــــــ . (۱۳۸۵). مشت بر پوست. تهران: معین.
26
میرکیانی، محمد. (۱۳۷۷). تنتن و سندباد. تهران: قدیانی.
27
نعیمی، زری. (۱۳۸۶). «عفریت درون کودک». پژوهشنامهی ادبیات کودک و نوجوان، سال۱۳، شماره۵۰، صص۶۴-۷۶.
28
نفیسی، گلرخ. (۱۳۸۸). دختری که مو نداشت. تصویرگر: گلرخ نفیسی، تهران: دنیای تاتی.
29
هابرل، باربارا. (۱۳۸۴). «یکی دیگر از ما؛ قهرمانان معلول، شخصیتهای غریب و بیگانه در ادبیات کودک آلمان و اتریش». پژوهشنامهی ادبیات کودک و نوجوان، سال۱۰، شماره۴۰، صص۵۰-۶۲.
30
یوسفی، محمدرضا. (۱۳۷۲). مسافر دریا. تهران: مدرسه.
31
ـــــــــــــــــ . (۱۳۷۸). ستارهای به نام غول. تهران: کتابهای بنفشه.
32
ـــــــــــــــــ . (۱۳۸۲). گواتی. تهران: شعلهی اندیشه.
33
Allan, J. (2006). “Other, the” In The Routledge Dictionary of Literary Terms. P. Childs; R. Fowler. London: Routledge. 164f.
34
Baker, J. (2010). Mirror. Newtown NSW: Walker Books.
35
Clarck, T. (2002). Martin Heidegger. London: Rutledge.
36
De boire, S. (1956). The Second Sex. Translated by H. M. Parshelly. London: Lowe and Brydone.
37
Gabriel, Y. (2008). Organizing Words: A Critical Thesaurus for Social and Organization Studies. Oxford: Oxford University Press.
38
Heidegger, M. (1962). Being and time. Translated by John Macquarrie & Edward Robinson. New York: Harper & Row.
39
International Labor Organization (ILO). (2012). “What is child labor”. Retrieved from http://www.ilo.org/ipec/facts/lang--en/index.htm
40
Johnston, R. R. (2009). “In and out of otherness: Being and not being in children’s literature”. Neohelicon, Vol. 36, PP. 45 – 54.
41
Khazaie, D. (2010). “Deconstruction of Violence” In Violence in English children’s Literature. Edited by Thomas Kullmann. Aachen: Shaker Verlag, PP. 88-114.
42
Khosronejad, M. (2004). “Null theme and its role in Iranian young adults’ fiction”. Presented at Australian Children’s literature Association for research. Unpublished paper.
43
Levinas, E. (1985). Ethics and infinity: Conversations with Philip Nemo. (Richard A. Cohen Trans.). Pitsburg: Daquesne university press.
44
Lierop-Debrauwer, H. V. (2011). “South Africa in Dutch children's literature, 1899-1901: The U-Huhu stories of Nynke van Hichtum”. Bookbird: A Journal of International Children's Literature. 49 (1), PP. 1-8.
45
Maykut, P. S., Morehouse, R. E. (1994). Beginning Qualitative Research: A Philosophic and Practical Guide. London, Washington D.C: Falmer Press.
46
Mayring, P. (2000). “Qualitative Content Analysis”. Forum Qualitative Sozialforschung / Forum: Qualitative Social Research [On-line Journal], Retrieved from http://qualitative-research.net/fqs/fqs-e/2-00inhalt-e.htm.
47
Nodelman, P. (1992). “The Other: Orientalism, Colonialism, and Children's Literature”. Children's Literature Association Quarterly, 17 (1), PP. 29-35.
48
Ommundesen, A. M. (2011). “Childhood in a multicultural society: Globalization, cultural diversity in Norwegian children's literature”. Bookbird: A Journal of International Children's Literature, 49 (1), PP. 31-40.
49
Wbster, R. (1993). Studying literary theory. New York: Routledge.
50
ORIGINAL_ARTICLE
تحلیل قصهی «برادر عاقل و برادر دیوانه» از منظر اسطورهی دیوسکوریک (دوقلوهای مقدس)
چکیده: «ایزدکران» یا دوقلوهای مقدس و آسمانی، یکی از بنمایههای اساطیری است که در آیین و اساطیر ملل مختلف به شکلهای گوناگون متجلی شده است. اگر چه این دوقلوها و ویژگیهای خاص آنها در آثار طراز اول ادبیات فارسی منعکس نشده، اما چنین دوقلوهایی در قصههای ایرانی که از قدیم الایام سینه به سینه نقل شده، با همان ویژگیها به وضوح دیده میشوند. از آنجایی که اکثر قصهها نمادین، و از تأویل پذیری بالایی برخوردارند، در مقالهی حاضر از این منظر به تحلیل قصهی «برادر عاقل و برادر دیوانه» پرداخته شده است. این قصه در مناطق مختلف ایران به شکلهای گوناگون روایت گردیده است. در این قصه مهمترین ویژگیهای دوقلویی از قبیل ارتباط با اسب و گاو، گذر از زندگی کشاورزی و دامداری و رسیدن به زندگی شهری و شکلگیری تمدن، فدا شدن یکی برای بقای دیگری، دفن یکی از دوقلوها به مناسبت بنا کردن ساختمان و... وجود دارد. در قصهی مذکور، اگر چه برادرِ دیوانه در ظاهر، رفتاری متضاد با برادر عاقل دارد، اما همین رفتار متضاد است که زمینهی پیشرفت برادر عاقل را فراهم میآورد.
https://jcls.shirazu.ac.ir/article_2882_7e83d3da26be0902f1b1357a11828bc4.pdf
2016-02-20
27
46
10.22099/jcls.2016.2882
کلمات کلیدی: ایزدکران
اسب
تمدن
دیوسکوریک
همزاد
علی
حیدری
aheidary1348@yahoo.com
1
دانشگاه لرستان
LEAD_AUTHOR
اذکایی، پرویز. (۱۳۶۶). «افسانهی دو همزاد». چیستا، شماره۴۳، صص۲۶۴-۲۶۸.
1
بتلهایم، برونو. (۱۳۸۷). کودکان به قصه نیاز دارند. ترجمهی کمال بهروزنیا، تهران: افکار.
2
بویس، مری. (۱۳۹۰). آیین زرتشت. ترجمهی ابوالحسن تهامی، تهران: نگاه.
3
پراپ، ولادیمیر. (۱۳۶۸). ریختشناسی قصههای پریان. ترجمهی فریدون بدرهای، تهران: توس.
4
ـــــــــــــ . (۱۳۷۱). ریشهشناسی قصههای پریان. ترجمهی فریدون بدرهای، تهران: توس.
5
تاکههارا، شین. (۱۳۸۹). افسانهها و قصههای ایرانی. ترجمهی سیداحمد وکیلیان، تهران: ثالث.
6
حیدری، حجتالله. (۱۳۸۹). «برادر عاقل و برادر دیوانه». دیار بلوط و مفرغ؛ هفتهنامهی لرستان، ششم بهمن، ص۷.
7
خدیش، پگاه. (۱۳۸۷). ریختشناسی افسانههای جادویی. تهران: علمی و فرهنگی.
8
دیویدسُن، اُلگا. (۱۳۸۷). شاعر و پهلوان در شاهنامه. ترجمهی فرهاد عطایی، تهران: کتابخانهی ملی.
9
رضائیان عطار، مسعود. (۱۳۷۷). رجوع به همزاد. تهران: ادبستان.
10
رنسام، آرتور. (۱۳۸۷). قصهها و افسانههای مردم روسیه. ترجمهی فرحناز عامری، تهران: کتابهای کیمیا.
11
رنک، اتو. (۱۳۸۴). «همزاد بهمثابه خود نامیرا». ارغنون، ترجمهی مهشید تاج، سال۶، شماره۲۶و۲۷، صص۱۹۷-۲۳۴.
12
شمیسا، سیروس. (۱۳۷۶). داستان رستم و اسفندیار. تهران: میترا.
13
صنعتی، محمد. (۱۳۸۰). صادق هدایت و هراس از مرگ. تهران: مرکز.
14
عباسی، بهجت. (۱۳۷۸). افسانههای مشرق زمین. تهران: مینا.
15
فرزانه، مصطفی. (۱۳۷۲). آشنایی با صادق هدایت. تهران: مرکز.
16
فریزر، جرج جیمز. (۱۳۸۲). شاخهی زرین. ترجمهی کاظم آبرومند، تهران: آگاه.
17
فقیهی محدث، فریده. (۱۳۸۹). قربانی در ادیان الهی. تبریز: مولی علی.
18
قاسمنیا، شکوفه و سحر یاسینپور. (۱۳۸۲). گاو پیشانی سفید. تهران: پیدایش.
19
محسنی، مرتضی و مریم ولیزاده. (۱۳۹۰). «بنمایههای توتمیسم در قصههای عامیانهی ایران». ادبیات عرفانی و اسطورهشناختی، شماره۲۳، صص۱۵۵-۱۸۰.
20
معین، محمد. (۱۳۷۱). فرهنگ فارسی معین. تهران: امیرکبیر.
21
ناس، جان بویر. (۱۳۷۰). تاریخ جامع ادیان. ترجمهی علیاصغر حکمت، تهران: سازمان انتشارات آموزش انقلاب اسلامی.
22
یونگ، کارل گوستاو. (۱۳۷۷). انسان و سمبولهایش. ترجمهی محمود سلطانیه، تهران: جام.
23
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی عناصر شخصیت و حادثه در داستان «اولدوز و عروسک سخنگو» از صمد بهرنگی
در این جستار به بررسی دو عنصر شخصیت و حادثه، در داستان اولدوز و عروسک سخنگوی صمد بهرنگی پرداخته شده و با این هدف که صفات ارزشی و ضد ارزشی، محصول شخصیت پردازی داستان است، یا منوط به حوادث آن از متغیرهای پویایی شخصیتها، هشت نمونهی غم ـ شادی ـ ترس ـ عصبانیت ـ امید ـ ناامیدی ـ صبوری ـ کمصبری انتخاب و با روش تحلیل محتوا ارزیابی شده است. با تحلیل آماری دادهها مشخص شد؛ بالاترین فراوانی مربوط به عصبانیت (18مورد) و کمترین فراوانی مربوط به ناامیدی (4مورد) است. این میزانِ کمیت و کیفیت تغییرات (پویایی شخصیتها) به همراه رخداد کنشها از سوی شخصیتها، باعث تبیین رفتارهای مثبت و منفی در آنها میشود که هم دستاورد ارزشی و هم کارکرد ضد ارزشی دارد. بنابراین در این داستان شخصیتها گوی سبقت را از حوادث، ربودهاند و ایجاد ارزشزایی یا ارزشگریزی کردهاند. خمیر مایۀ ایدئولوژیک نویسنده و دگردیسیهای سیاسی و اجتماعی زمان او نیز بر این عملکرد، تاثیر مستقیم داشته است.
https://jcls.shirazu.ac.ir/article_2484_5fb96d5f28a73ad25002779ab1995523.pdf
2016-02-20
47
72
10.22099/jcls.2016.2484
ارزش
پویایی
حادثه
شخصیت
کنش
شهرزاد
رادمنش
shahrzad.radmanesh@gmail.com
1
دانشگاه امام رضا مشهد
LEAD_AUTHOR
امید، مسعود. (۱۳۸۰). «درآمدی بر اخلاقشناسی حِکمی و فلسفی استاد محمدتقی جعفری».نقد و نظر، شماره۲۵و۲۶، صص۳۹۸-۴۴۰.
1
امین، حسن. (۱۳۸۴). ادبیات معاصر ایران. تهران: دایرةالمعارف ایرانشناسی.
2
انواری، آرزو. (۱۳۸۲). «نمایهی صمد بهرنگی». کتاب ماه کودک و نوجوان، شماره۷۲، صص۲۱۴-۲۳۱.
3
ایروانی، شهین و خدیجه مختاری. (۱۳۹۰). «جایگاه مفاهیم فلسفی در ادبیات داستانی کودک ایران». مطالعات ادبیات کودک، سال۲، شماره۱، صص۱-۳۲.
4
بهرنگی، اسد. (۱۳۷۸). برادرم صمد بهرنگی؛ روایت زندگی و مرگ او. تبریز: بهرنگی.
5
بهرنگی، صمد. (۱۳۴۴). کندوکاو در مسائل تربیتی ایران. بیجا: بینا.
6
ـــــــــــــ . (۱۳۸۳). مجموعهی کامل قصههای بهرنگ. تبریز: اختر.
7
بهزادی، بهزاد. (۱۳۸۲). فرهنگ آذربایجانیفارسی. تهران: فرهنگ معاصر.
8
پراپ، ولادیمیر. (۱۳۶۸). ریختشناسی قصّه. ترجمهی مدیا کاشیگر، تهران: روز.
9
پروینی، خلیل و ابراهیم دیباجی. (۱۳۷۸). «تحلیل عناصر داستانی در داستانهای قرآن». مرکز تحقیقات علوم کامپیوتری علوم اسلامی مدرس، شماره۴، صص۱-۱۶.
10
پرین، لورانس. (۱۳۷۸). ادبیات داستانی ساختار، صدا و معنی. ترجمهی حسن سلیمانی و فهیمه اسماعیلزاده، تهران: رهنما.
11
پورخالقیچترودی، مهدخت و مریم جلالی. (۱۳۸۹). «فانتزی و شیوههای فانتزیسازی شاهنامه در ادبیات کودک و نوجوان». مطالعات ادبیات کودک، سال۱، شماره۲، صص۵۵-۷۴.
12
پورشهرام، سوسن. (۱۳۸۹). «خوانشی ساختارگرایانه از داستان کلاغهای نادر ابراهیمی». مطالعات ادبیات کودک، سال۱، شماره۲، صص۱-۲۶.
13
جمشیدی، سیدمحمدرضا.(۱۳۶۸). «ارزش و ارزششناسی». فرهنگ، شماره۴و۵، صص ۳۸۹-۳۹۸.
14
جوزدانی، عذرا. (۱۳۸۱). «اولدوز ستارهای در آسمان عشق، عدالت و آزادی» در فرهنگ توصیفی شخصیتهای داستانی نوجوان. تهران: آفتابگردان، صص۱۲۲-۱۴۳.
15
جیمز، آلیسون و همکاران. (۱۳۸۵). جامعهشناسی دوران کودکی؛ نظریهپردازی دربارهی دوران کودکی. ترجمهی علیرضا کرمانی و علیرضا ابراهیم آبادی، تهران: ثالث.
16
حاج نصرالله، شکوه. (۱۳۸۱). «افسانهها میراث فرهنگ اقوام و ملل»، در مجموعه مقالات اولین همایش ادبیات کودک و نوجوان. دانشگاه بیرجند، صص۵۵-۷۶.
17
حجازی (فراهانی)، بنفشه. (۱۳۸۰). ادبیات کودک و نوجوان؛ ویژگیها و جنبهها. تهران: روشنگران و مطالعات زنان.
18
حکیمی، محمود و کاموس مهدی. (۱۳۸۲). مبانی ادبیات کودکان و نوجوانان. ج۱. تهران: آرون.
19
خزاعی، زهرا. (۱۳۸۰). «اخلاق فضیلتمدار». نامهی مفید، شماره۲۸، صص۴۱-۶۴.
20
خسرونژاد، مرتضی. (۱۳۸۹). معصومیت و تجربه؛ درآمدی بر فلسفهی ادبیات کودک. تهران: مرکز.
21
درویشیان، علیاشرف و رضا خندان مهابادی. (۱۳۷۹). داستانهای محبوب من. ج۶، تهران: چشمه.
22
دقیقیان، شیریندخت. (۱۳۷۱). منشأ شخصیّت در ادبیات داستانی. تهران: آزاده.
23
رضایی، عربعلی. (۱۳۸۲). واژگان توصیفی ادبیات انگلیسیفارسی. تهران: الوان.
24
سیدحسینی، رضا. (۱۳۸۱). مکتب های ادبی. ج۱. تهران: نگاه.
25
صادقیبروجنی، خسرو. (۱۳۸۲). «صمد عاشیق ملیت». چیستا، ش۲۰۱، صص۱۹-۲۱.
26
صفریان، سلمان. (۱۳۹۱). تحلیل محتوای آثار صمد بهرنگی. تهران: اندیشهی نو.
27
صیادکوه، اکبر و مانا اخلاق. (۱۳۸۷). «عنصر شخصیت در حکایتهای حدیقهی سنایی». گوهر گویا، سال۲، شماره۶، صص 135-154.
28
عموزادهخلیلی، فریدون. (۱۳۸۱). فرهنگ توصیفی شخصیتهای داستانی نوجوان، ج۱، تهران: آفتابگردان.
29
فتوحی، محمود. ( ۱۳۸۹). آیین نگارش مقالهی علمیپژوهشی. تهران: سخن.
30
قرشی، محمدحسین. (۱۳۸۵). «گزارش شورای کتاب کودک تهران، شمارهی دوم»، در بررسی مشکلات ترجمهی ادبیات کودکان. تهران: صنم، صص۱۹۴-۲۰۵.
31
کریمی، عبدالعظیم. (۱۳۷۶). «تفکّر شهودی در کودکان و بازگشت به کودکی». پژوهشنامهی زبان و ادبیّات کودک و نوجوان، شماره۱۰، صص۷-۲۷.
32
محمدی، محمدهادی. (۱۳۷۸). روششناسی نقد ادبیات کودکان. تهران: سروش.
33
محمودی تازهکند، فاطمه. (۱۳۹۱). «گفتمان، قدرت و زبان در قصههای بهرنگی از دیدگاه تاریخگرایی نوین». نقدادبی، سال۵، شماره۱۷، صص۱۷۵-۱۹۱.
34
هانت، پیتر. (۱۳۸۶). درک ادبیات کودکان جهان. ترجمهی محمود نورمحمدی، تهران: سایهگستر.
35
هدایتی، مهرنوش و مژگان زریباف. (۱۳۹۱). «پرورش هوش معنوی از طریق برنامهی فلسفه برای کودکان». پژوهشگاه تفکر و کودک علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سال۳، شماره۱، صص۱۳۵-۱۶۶.
36
هجری، محسن. (۱۳۸۲). «جستوجوی فضاهای خاکستری؛ پژوهشی فلسفی در اندیشه و آثار صمد بهرنگی». کتاب ماه کودک و نوجوان، شماره۶۵، صص۱۴۷-۱۷۱.
37
یارمحمدی، لطفالله و همکاران. (۱۳۸۹). «مقایسهی تحلیل انتقادی گفتمان داستانهای کوتاه معاصر بزرگسالان و داستانهای کوتاه معاصر نوجوانان». مطالعات ادبیات کودک، سال۱، شماره۱، صص۱۴۳-۱۶۶.
38
ORIGINAL_ARTICLE
نگاهی به گستره ی طنز و مطایبه و شگردهای آفرینش آن در آثار فرهاد حسن زاده (با تاکید بر سه جلد کتاب "روزنامه سقفی")
فرهاد حسن زاده (متولد1341) یکی از نویسندگان طنز پردازی است که در عرصه ی ادبیات کودکان و نوجوانان به خوبی درخشیده است . از بهترین آثار طنز وی مجموعه کتاب هایی به نام «روزنامه سقفی» و «لطیفه های ورپریده» است. در این کتاب ها که تقلیدی طنزآمیز از مطبوعات جدی بزرگسالان است، کارکترهای کودک و نوجوان آن در قالب هیات تحریریه یک روزنامه به بیان طنزآمیز مسایل روزمره ی کودکان و نوجوانان در جامعه امروز می پردازند که این روش به دلیل زاویه دید متفاوت و کودکانه کارکترهای آن، این اثر را از شیرینی و جذابیت بسیاری برخوردار ساخته است. این کتاب ها به دلیل ویژگی های مطبوعاتی آن ، بیشتر بر طنزهای کلامی تکیه دارند اما علاوه بر آن طنزهای موقعیتی هم در آنها دیده می شود. بر اساس یافته های این مقاله، یکی از دلایل برجستگی طنز حسن زاده در این آثار به کارگیری طیف وسیعی از شگردهای طنز آفرینی است که با ویژگی های سنی و ظرفیت های زبانی کودکان و نوجوانان متناسب است. این شگردها را می توان در سه دسته عمده ی لطیفه ، نقیضه و سایر شگردها تقسیم نمود . هدف این مقاله طبقه بندی و تحلیل این شگردها با روشی توصیفی- تحلیلی است تا تاثیر این شگردها بر موفقیت طنز حسن زاده بررسی نمایند.
https://jcls.shirazu.ac.ir/article_3030_c0535a485ecd7320b5c0610c9974d73e.pdf
2016-02-20
73
98
10.22099/jcls.2016.3030
ادبیات کودکان و نوجوانان
شگردهای طنزآفرینی
طنز
فرهاد حسنزاده
علی
صفایی
safayi.ali@gmail.com
1
دانشگاه گیلان
AUTHOR
حسین
ادهمی
hosien.adhami@yahoo.com
2
دانشگاه گیلان
LEAD_AUTHOR
اخوانثالث، مهدی. (۱۳۷۴). نقیضه و نقیضهسازان. تهران: زمستان.
1
اخوت، احمد. (۱۳۷۱). نشانهشناسی مطایبه. اصفهان: فردا.
2
ــــــــــــ. (۱۳۸۴). لطیفهها از کجا میآیند؟. تهران: قصه.
3
ادهمی، حسین. (۱۳۹۰). بررسی ساز و کارهای آفرینش طنز در داستانهای هوشنگ مرادی کرمانی. پایاننامهی کارشناسی ارشد دانشگاه گیلان.
4
اصلانی، محمدرضا. (۱۳۸۵). فرهنگ واژگان و اصطلاحات طنز. تهران: کاروان.
5
امینی، اسماعیل. (۱۳۸۵). خندمینتر افسانه. تهران: سورهی مهر.
6
انوشه، حسن. (۱۳۸۱). دانشنامهی ادب فارسی. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
7
برگسون، هانری لویی. (۱۳۷۹). خنده. ترجمهی عباس میرباقری، تهران: شباویز.
8
بهزادیاندوهجردی، حسین. (۱۳۷۸). طنز و طنزپردازی در ایران. تهران: صدوق.
9
پلارد، آرتور. (۱۳۸۶). طنز. ترجمهی سعید سعیدپور، تهران: مرکز.
10
جوادی، حسن. (۱۳۸۴). تاریخ طنز در ادبیات فارسی. تهران: کاروان.
11
حجوانی، مهدی. (۱۳۸۹). زیباشناسی ادبیات کودک. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
12
حری، ابوالفضل. (۱۳۸۷). دربارهی طنز. تهران: سورهی مهر.
13
حسنزاده، فرهاد. (۱۳۸۴). لطیفههای ورپریده. تهران: پیدایش.
14
ـــــــــــــــ . (۱۳۹۰الف). روزنامه سقفی همشاگردی. تهران: افق.
15
ـــــــــــــــ . (۱۳۹۰ب). دومین روزنامه سقفی همشاگردی. تهران: افق.
16
حلبی، علیاصغر. (۱۳۶۵). مقدمهای بر طنز و شوخطبعی در ایران. تهران: پیک ترجمه و نشر.
17
خسرونژاد، مرتضی. (۱۳۸۹). معصومیت و تجربه؛ درآمدی بر فلسفه ادبیات کودک. تهران: مرکز.
18
داد، سیما. (۱۳۸۷). فرهنگ اصطلاحات ادبی. تهران: مروارید.
19
ساداتاخوی، محمد. (۱۳۹۱). «آفتاب لب بام؛ گامهایی در خیابان طنز نوجوانان»، در مجموعهمقالات کتاب طنز۶. تهران: سورهی مهر.
20
سلیمانی، محسن. (۱۳۹۱). اسرار و ابزار طنزنویسی. تهران: سورهی مهر.
21
ضیایی، رفیع. (۱۳۸۵). «مقولات کلی شوخطبعی»،در مجموعهمقالات کتاب طنز۵. تهران: سورهی مهر.
22
فتوحی، محمود. (۱۳۹۱). سبکشناسی نظریهها، رویکردها و روشها. تهران: سخن.
23
قریشی، عمادالدین. (۱۳۹۰). «نبودن اما بودن؛ مروری اجمالی بر طنز کودکان و نوجوانان». در مجموعهمقالات کتاب طنز۶، تهران: سورهی مهر.
24
قزلایاغ، ثریا. (۱۳۸۸). ادبیات کودکان و نوجوانان و ترویج خواندن. تهران: سمت.
25
کردچگینی، فاطمه. (۱۳۸۸). «شکل دگر خندیدن». در مجموعهمقالات کتاب طنز۵، تهران: سورهی مهر.
26
کریچلی، سیمون. (۱۳۸۴). در باب طنز. ترجمهی سهیل سمی، تهران: ققنوس.
27
محمدی، محمدهادی و زهره قایینی. (۱۳۸۴). تاریخ ادبیات کودکان ایران. ج۶. تهران: چیستا.
28
مرچنت، ملوین. (۱۳۷۷). کمدی. ترجمهی فیروزه مهاجر، تهران: مرکز.
29
موسوی گرمارودی، سیدعلی. (۱۳۸۸). دگر خنده. تهران: انجمن قلم.
30
میرصادقی، میمنت. (۱۳۷۳). واژهنامهی هنر شاعری. تهران: کتاب مهناز.
31
نجفزاده بارفروش، محمد و مرتضی فرجیان. (۱۳۷۰). طنزسرایان از مشروطه تا انقلاب. ج۳. تهران: بنیاد.
32
نیکوبخت، ناصر. (۱۳۸۰). هجو در شعر فارسی. تهران: دانشگاه تهران.
33
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی نظام باورها در قصههای عامیانهی طبقهبندیشدهی ایرانی
نظام باورهای فردی در انسان زیربنای تفکر و در پی آن زیرساخت کنشهای اجتماعی فردی است. در این نظام عواملی همچون شجاعت، قدرت، تمایل به کسب ثروت، معنویت، موفقیت و غیره هرکدام جایگاهی مییابند تا با تقویت عناصر مرتبط با آن، تیپ شخصیتی فرد در آینده ترسیمشود.قصههای عامیانه هر فرهنگ و ملتی علاوه بر جنبه سرگرمی، بخشی از این باورها را در خود جای داده و به صورتی غیرمستقیم آنها را ترویج مینماید.ترویج خویشتنباوری و تاکید بر یافتن جنبههای خودشکوفایی و دستیابی به موفقیت در زمینههای روانی، اجتماعی و اقتصادی در زمان حاضر نیز براساس تحلیل-های نظری و برخی تمثیلهای روایی به مخاطبان عرضه میشوند. در این تحقیق از153 قصه عامیانه ایرانی که بر اساس روش تیپشناسی آرنه/تامپسون طبقهبندی شده بودند، باورهای مورد نظر استخراج شده و نتایج حاصل از آن بر پایه نظریههای معتبر روانشناسی مورد ارزیابی قرارگرفته است. نتایج به دست آمده نشانمیدهد که باورهای پنهان شده در قصههای عامیانه ایرانی در برخی موارد توجه چندانی به رشد شخصیت و تعالی انگیزشی مخاطبان خود نداشتهاند و در پارهای موارد نیز به ترویج الگوهای نادرست برای مخاطبان خود پرداختهاند.
https://jcls.shirazu.ac.ir/article_2956_6fa7932c3afdc1d45af05b1fbd9c5e6d.pdf
2016-02-20
99
118
10.22099/jcls.2016.2956
نظام باورها
قصههای عامیانه
قصههای ایرانی
محمد جواد
عرفانی بیضایی
mj_erfani@yahoo.com
1
دانشگاه پیام نور مشهد
AUTHOR
محسن
رحیمی
rahimi-mohsen@hotmail.com
2
عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور// مدیر اجرایی فصلنامه پژوهشهای ادبی و بلاغی
LEAD_AUTHOR
اتکینسون، ریتا.ال و همکاران. (۱۳۸۱). زمینهی روانشناسی هیلگارد. ترجمهی محمدتقی براهنی، تهران: رشد.
1
امانی، غفور و فریده آذرنوید. (۱۳۸۳). ادبیات کودکان و نوجوانان. اردبیل: نیماکتیبه.
2
بتلهایم، برونو. (۱۳۸۴). کودکان به قصه نیاز دارند. ترجمهی کمال بهروزکیا، تهران: افکار.
3
بیانی، احمد. (۱۳۷۴). روانشناسی قصه: قصهها و باورها؛ پژوهشی در ادبیات ملل. تهران: صابرین.
4
تمیمداری، احمد. (۱۳۷۷). داستانهای ایرانی. تهران: پژوهشگاه فرهنگ و تمدن اسلامی.
5
حجازی، بنفشه. (۱۳۷۴). ادبیات کودکان و نوجوانان؛ ویژگیها و جنبهها. تهران: روشنگران.
6
حجازی، بهجتالسادات. (۱۳۸۷). «روانشناسی شخصیت در تاریخ بیهقی». فصلنامهی کاوشنامه، سال۹، شماره۱۶، صص۹-۴۰.
7
حداد، حسین. (۱۳۸۷). بررسی عناصر داستانهای ایرانی؛ مجموعهمقاله. تهران: سورهی مهر
8
خراسانی، محبوبه. (۱۳۸۷). «اخلاقنامهنویسی در ایران و جایگاه اخلاق جلالی». فصلنامهی پژوهشهای ادبی، سال۵، شماره۲۰.
9
شاملو، سعید. (۱۳۷۷). مکتبها و نظریهها در روانشناسی شخصیت. تهران: رشد.
10
ـــــــــــ . (۱۳۸۲). روانشناسی شخصیت. تهران: رشد.
11
شولتز، دوان پی. (۱۳۷۸). نظریههای شخصیت. ترجمهی یوسف کریمی و فرهاد جمهوری، تهران: ارسباران.
12
کرین، ویلیام. (۱۳۸۴). نظریههای رشد؛ مفاهیم و کاربردها. ترجمهی غلامرضا خوینژاد و علیرضا رجایی، تهران: رشد.
13
گرین، الین. (۱۳۷۸). هنر و فن قصهگویی. ترجمهی طاهره آدینهپور، تهران: ابجه.
14
مارزلف، اولریش. (۱۳۷۶). طبقهبندی قصههای ایرانی. ترجمهی کیکاووس جهانداری، تهران: سروش.
15
ناظمی، یحیی. (۱۳۸۵). ادبیات کودکان؛ رویکردی بر قصهگویی و نمایش خلاق. تهران: چاپار.
16
یاوری، حسین و مریم مسیحا. (۱۳۸۸). فرهنگ عامه. تهران: آذر؛ سیمای دانش.
17
Gessel, A & F. L. Ilg. (1949). Infant and child in the culture of today. New York: Harper & Row Pub.
18
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی ظرفیت تأثیرگذاری برخی قصه های نمادین منظوم دههی هشتاد بر رشد آموزههای دینی کودکان
این مقاله با هدف سنجش تأثیر قصههای نمادین منظوم بر رشد آموزههای دینی کودکان و نوجوانان، بویژه مفاهیم مربوط به خداشناسی، به بررسی چهار قصۀ منظوم مرتبط با این مفهوم پرداختهاست. برای دستیابی به این هدف از روش توصیفی تحلیلی استفاده شدهاست. بپس از بیان مفاهیم نظری مرتبط به بررسی توصیفی و تحلیلی داستانها پرداخته شدهاست؛ ررسی نمادها در چهار قصۀ منظوم نشان میدهد که همۀ آنها به شکل نمادین میخواهند آرامش حاصل از پیوند کودک با خدا را که واقعاً مفهومی انتزاعی و ناشناخته است در قالب نمادها و در سه مرحلۀ جدایی و احساس تنهایی، تلاش برای بازگشت و آرامش حاصل از بازگشت نشان دهند این شیوه و نمادهای بکاررفته ضمن اینکه با نتایج حاصل از تحقیقات شناختی در مورد تصویرپردازی کودکان از خدا تناسب دارد و بالتبع متناسب بامراحل شناختی کودکان است، سبب تقویت روحیۀ جستجو در کودکان هم میگردد که امروزه یکی از بحثهای مهم(تفکر انتقادی) در تربیت کودکان بشمارمیآید.
https://jcls.shirazu.ac.ir/article_2909_f43f1b58f11855a16a1b350f6f038171.pdf
2016-02-20
119
138
10.22099/jcls.2016.2909
قصه منظوم
نماد
آموزههای دینی
خدا
رشد
خاور
قربانی
ghorbanikhavar@yahoo.com
1
دانشکاه ازاد اسلامی واحد مهاباد
LEAD_AUTHOR
محمد کاظم
هاشمی
islamiedris@yahoo.com
2
هیات علمی دانشگاه آزاد
AUTHOR
نیشتمان
الله ویسی
n.allaveysi@yahoo.com
3
کارشناس ارشد
AUTHOR
آریانپور، منوچهر و همکاران. (۱۳۸۵). فرهنگ انگلیسی به فارسی. تهران: جهان رایانه.
1
آلستون، ویلیام.پی. (۱۳۸۱). فلسفهی زبان. ترجمهی احمد ایرانمنش و احمدرضا جلیلی. تهران: دفتر نشر و پژوهش سهروردی.
2
احمدی، احمد. (۱۳۶۴). اصول و روشهای تربیت در اسلام. تهران: واحد فوق برنامهی بخش فرهنگی جهاد دانشگاهی.
3
احمدی، بابک. (۱۳۷۵). ساختار و تأویل متن. ج۱. تهران: مرکز.
4
اندرسن، هانس کریستین. (۱۳۸۰). دختر باغ آرزو. ترجمهی اسدالله شعبانی، تهران: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.
5
باهنر، ناصر. (۱۳۸۸). آموزش مفاهیم دینی همگام با روانشناسی رشد. تهران: سازمان تبلیغات اسلامی.
6
برک، لورا. (۱۳۸۵). روانشناسی رشد؛ از لقاح تا کودکی. ترجمهی یحیی سیدمحمدی، تهران: ارسباران.
7
بهشتی، محمد. (۱۳۷۹). آرای دانشمندان مسلمان در تعلیموتربیت. ج۲، تهران: سمت.
8
پورنامداریان، تقی. (۱۳۶۴). رمز و داستانهای رمزی در ادب فارسی. تهران: علمی و فرهنگی.
9
پیاژه، ژان و سیمون پیر هانری. (۱۳۶۹). روانشناسی کودک و اصول تربیتی جوانان. ترجمهی عنایتالله شکیباپور، تهران: کتابفروشی نیما.
10
پیرحیاتی، محمد. (۱۳۸۵). مقدمهای بر اساطیر. تهران: دفتر نشر و پژوهش سهروردی.
11
چدویک، چارلز. (۱۳۷۵). سمبولیسم. ترجمهی مهدی سبحانی. تهران: مرکز.
12
حنیف،محمد. (۱۳۸۲). «تعریف قصهگویی». کتابماه کودکونوجوان، شماره ۷۵، صص۱۰۴-۱۰۶. خلجی، حسن. (۱۳۹۱). «بررسی تأثیر تربیتی قصههای قرآنی در تربیت دینی کودکان». پژوهشنامهی تربیت تبلیغی، شماره۱، صص۹۷-۱۱۶.
13
داد، سیما. (۱۳۷۵). فرهنگ اصطلاحات ادبی. تهران: مروارید.
14
دهقان، نرگس و همکاران. (۱۳۹۰). «مقایسهی تطبیقی مفهوم عروج در مشترکات معنایی کهنالگو با کالبد معماری». مطالعات تطبیقی هنر، سال۱، شماره۲، صص۸۷-۱۰۱.
15
زرگر امینی، غزال. (۱۳۸۷). «نگاهی کوتاه به قصه و قصههای عامیانه». رودکی، شماره۲۲، صص۲۸-۳۴.
16
شعبانی، حسن. (۱۳۷۱). مهارتهای آموزشی و پرورشی. تهران: سمت.
17
شعباننژاد، افسانه. (۱۳۸۱). من و خواب جنگل.تهران: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.
18
ــــــــــــــــ . (۱۳۸۷). هاجستم و واجستم. تهران: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.
19
شمیسا، سیروس. (۱۳۸۶). فرهنگ تلمیحات؛ اشارات اساطیری، داستانی، تاریخی و مذهبی در ادبیات فارسی. تهران: میترا.
20
شوالیه، ژان و آلن گربران. (۱۳۸۸).فرهنگ نمادها. ج۱، 2، 3، 4 و 5، ترجمهی سودابه فضائلی. تهران: جیحون.
21
عبداللهی، منیژه. (۱۳۸۱). فرهنگنامهی جانوران در ادب فارسی؛ بر پایهی واژهشناسی، اساطیر، باورها، زیباشناسی و... . ج۲. تهران: پژوهنده.
22
عطاران، محمد. (۱۳۶۸). آرای مربیان بزرگ مسلمان دربارهی تربیت کودک. تهران: دفتر امور کمکآموزشی و کتابخانهها.
23
کشاورز، ناصر. (۱۳۸۰). فرشتهای از آسمون. تهران: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.
24
ــــــــــــ . (۱۳۸۵). گنجشک و پروانه. تهران: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.
25
کیانوش، محمود. (۱۳۸۹). جمجمک. تهران: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.
26
محمدی، مهدی و همکاران. (۱۳۸۹). «نقش ادبیات در شکلگیری شخصیت کودکان و نوجوانان با تأکید بر گرایشهای دینی و اخلاقی». تربیت اسلامی، سال۵، شماره۱۰، صص۱۰۱-۱۲۰.
27
میرصادقی، جمال. (۱۳۷۶). عناصر داستان. تهران: سخن.
28
ناظمی، یحیی. (۱۳۸۵). ادبیات کودکان رویکردی بر قصهگویی و نمایش خلاق. تهران: چاپار.
29
نوذری، محمود. (۱۳۸۸). «توصیف و ارزیابی رویکرد شناختی رشد دینی». اسلام و پژوهشهای تربیتی، شماره۲، صص۱۳۹-۱۶۸.
30
نوری طبرسی، حسین. (۱۴۰۸). المستدرک الوسایل و مستنبط المسایل. بیروت: مؤسسهی آلالبیت لاحیاء التراث.
31
هال، جیمز. (۱۳۹۲). فرهنگ نگارهای نمادها در هنر شرق و غرب. ترجمهی رقیه بهزادی، تهران: فرهنگ معاصر.
32
یاحقی، محمدجعفر. (۱۳۹۱). فرهنگ اساطیر و داستانوارهها در ادبیات فارسی. تهران: فرهنگ معاصر.
33
یونسی، ابراهیم. (۱۳۸۶). هنر داستاننویسی. تهران: نگاه.
34
یونگ، کارل گوستاو. (۱۳۷۷). انسان و سمبولهایش. ترجمهی محمود سلطانیه، تهران: جامی.
35
ORIGINAL_ARTICLE
شگردهای تمرکززدایی در قصههای ایرانی به کوشش انجوی شیرازی
چکیدهپژوهش حاضر با هدفِ یافتن ژرفساختهای تمرکززدایانه بهسراغ افسانههای عامیانهی ایرانی رفتهاست تا با کنکاش در آنها این ظرفیتهای نهفته را آشکارسازد. بنابر یافتههای پیاژه، تمرکززدایی- تمرکزگرایی اصلیترین ژرفساخت ذهنی کودک است که بنابر پیشنهاد خسرونژاد در قالب شگردهایی ویژه در ادبیات کودک نمودمییابد. ضرورت این پژوهش، در ادامهی نظریهی معصومیت و تجربه، تسهیل روند استقلالبخشیدن به ماهیت ادبیات کودک است. در این پژوهش ۳۰ افسانه از مجموعه افسانههای انجوی شیرازی برگزیده و با روش تحلیل محتوای کیفی و تلفیقی از قیاس و استقرا، بر پایهی نظریهی معصومیتوتجربه، کاویده شدند. یافتههای این پژوهش نشانداد که از میان شگردهای تمرکززدایانهی معصومیت و تجربه، شگردهای «اغراق» و «پایانخوش» و «سپیدنویسی» در همهی این افسانهها وجودداشتند درحالیکه شگرد «نمای دور و نزدیک» در هیچیک از افسانهها یافتنشد. جلوههای تازهی تمرکززدایی در افسانههای انجوی شیرازی در قالب 1۳ شگرد بهدست آمدند که عبارتاند از: یکصحنه با دو نما، صحنههای همزمان، نمای باز و نمای بسته، زنجیرهی رخدادها (خوشاقبالی و بداقبالی)، رگبار وارونگی، جابهجایی قهرمان، چندمجلسی، غافلگیری، مناظره، برچسب (متضاد یا همسان)، قصهدرقصه، قصههایزنجیرهای و دگردیسی. آنچه در همهی این شگردها سبب تمرکززدایی میشد، نوعی حرکت و غفلتزدایی یا انتظارشکنی بود.
https://jcls.shirazu.ac.ir/article_2880_e1cb66979c82195f8fdd73aca42ce949.pdf
2016-02-20
139
164
10.22099/jcls.2016.2880
تمرکززدایی
تمرکزگرایی
افسانه
پیاژه
خسرونژاد
ندا
مرادپور
neda.moradpour@gmail.com
1
دانشگاه شیراز
LEAD_AUTHOR
انجوی شیرازی، ابوالقاسم. (۱۳۵۲). قصههای ایرانی. تهران: امیرکبیر.
1
ــــــــــــــــــــــــ . (۱۳۵۳). عروسک سنگ صبور. تهران: امیرکبیر.
2
ــــــــــــــــــــــــ . (۱۳۵۷). تمثیل و مثل. تهران: امیرکبیر.
3
چمبرز، ایدن. (۱۳۸۷). «خوانندهی درون کتاب»، [ترجمهی طاهره آدینهپور]، در دیگرخوانیهای ناگزیر؛ رویکردهای نقد و نظریهی ادبیات کودک. به کوشش مرتضی خسرونژاد، تهران: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، صص۱۱۳-۱۵۲.
4
خسرونژاد، مرتضی. (۱۳۸۲). معصومیت و تجربه؛ درآمدی بر فلسفهی ادبیات کودک. تهران: مرکز.
5
ـــــــــــــــــ . (۱۳۹۰). چگونه توانایی تفکر فلسفی کودکان را پرورش دهیم؟؛ ضمیمهی داستانهای فکری. مشهد: بهنشر.
6
دونالدسون، مارگارت. (۱۳۷۰). ذهن کودک. ترجمهی حسین نائلی، مشهد: آستان قدس رضوی.
7
سلدن، رامان و پیتر ویدوسون. (۱۳۷۷). راهنمای نظریهی ادبی معاصر. ترجمهی عباس مخبر، تهران: نشر نو.
8
فلیک، اووه. (۱۳۸۸). درآمدی بر تحقیق کیفی. ترجمهی هادی جلیلی، تهران: نی.
9
مارزلف، اولریش. (۱۳۷۶). طبقهبندی قصههای ایرانی. ترجمهی کیکاووس جهانداری، تهران: سروش.
10
مرادپور، ندا. (۱۳۹۱). شگردهای تمرکززدایی در قصههای ایرانی. پایاننامهی کارشناسی ارشد دانشگاه شیراز.
11
Khazaie, D & Khosronejad, M. (2007). “A Genetic Epistemological reading of Tale from shakespear and persian folktales”. The Charles Lamb Bulletin. New series No. 17, PP.15-23.
12
Mayring, P. (2000). “Qualitative Content Analysis”. Forum Qualitative Sozial Forschung. Volume 1.
13