وضعیت استناد در «پژوهش‌نامه» و «کتاب ماه کودک و نوجوان»‌

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش

چکیده

هر پژوهش برایاینکه بتواند نقشی تأثیرگذار داشته باشد، بایدنتایجو گفته‌هایخود را چه به صورت هم­جهت و چه در جهت مخالف، بر پایه­ی پژوهش­های پیشین بنا کند. ادبیات کودک ایران نیز به عنوان یک علمنوپایدانشگاهی، برای توسعه­ی گستره­ی تحقیقی خود، نیازمند پژوهش­هایی است که اصول علمی ومستندسازی در آن­ها رعایت شده باشد.استنادفرایندیذهنی و فرهنگی و در عین حال عملی اجتماعی است. فهرست منابع مورد استناد نیز از مهم­ترین اجزای همه­ی آثار تحقیقی و تألیفی است و رفتار استنادی شامل چگونگیاستفاده از منابع، نوع تأکید بر موارد ویژه، تکرار کاربرد برخی منابع، گرایش بهمتونی که به زبانی خاص منتشر شده و... است. مقاله‌یحاضر، با ارائه‌ی توصیفی از وضعیت استناد در دو مجلّه‌ی تخصّصی ادبیات کودک (پژوهشنامه­ی‌ ادبیّات‌ کودک‌ و نوجوان‌ و ماهنامه­ی‌ کتاب‌ ماه‌ کودک‌ و نوجوان)‌ شیوه‌های استناد را در نقد‌ها و مقاله­های آن­ها بررسی کرده است.یافته­های پژوهش نشان داد، با توجه به لزومرعایت اصولنگارش علمی،وضعیت استناد در این دو نشریه، چندان مطلوب نیست.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

A Study of Referencing in Pazhuhesh-Nameh and Iranian Children's and Adult Youth's Book Review and Information Journal

چکیده [English]

 
 
Abdolhamid Razavi *               Hasan Mosanan Farsi**
Research Institute for Education
      Any discipline requires researches to provide supporting evidences in order to demonstrate their scientific findings.  Similarly any research needs to launch their assumptions and findings, alongside or contrary to prior findings based upon preceding studies in order to have a positive impact on the research area.  Iranian children's literature, as a recently established university field of study, also demands researches in which regulations and principles of documentation and giving references are met in order to expand its research area.
      Referencing is mental and cultural process and also a social deed. A list of references is one of the most important components of any research paper or manuscript. Some elements of referencing and citing are "how to use references", "type of emphasis on particular cases", "recurrence of some specific references". Though different types of citation and referencing are undertaken and there is a tendency to move away from personal approaches on how to cite toward systematic and standard citation and referencing, still many cases of slip-ups are observed in research and critical papers.
     This paper addresses how citation and referencing styles are deployed in research and critical papers in two children's literature journals: The research Quarterly of Children and Youth's Literature and Iranian Children and Young Adult's Book Review.
      The results show that citations and referencing in these two journals are below standards in writing scientific papers.
 
 
 
*Assistant Professor, Philosophy of Education. Email: Abdolhamid.razavi@gmail.com
** MA in Clinical Psychology. Email: farsihossein@hotmail.com
 
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Key words:  Children's literature
  • Citation and referencing
  • Diagnosis of citation and referencing
  • Research
اسمیت، آلستر. جی. (2004). «استنادها و پیوندها به عنوان معیار تأثیرگذاری نشریات آنلاین کتابداری و اطّلاع رسانی». ترجمه­ی سیمین نیازی، گزیده­ی مقاله­های ایفلا. گردآورنده: فریبرز خسروی. تهران: سازمان اسناد و کتابخانه­ی ملّی ایران، 87.
حجوانی‌، مهدی. (1379). «سیری‌ در ادبیّات‌ کودک‌ و نوجوان‌ ایران‌ پس‌ از انقلاب». پژوهشنامه­ی ادبیّات‌ کودک‌ و نوجوان‌، شماره­ی 20 و 21، بهار، 22.
حری، عباس. (1362). تحلیل اسنادی و شباهت­های آن با علم حدیث. تهران: نشر دانش.  4 (2)، 11-17.
ــــــــــــ. (1376). «اهمیت و ضرورت بکارگیری منابع خارجی در تحقیقات کشور». فصلنامه­یکتاب، شماره‌ی12 ، 7-12.
حری، عباس و اعظم شاه بداغی. (1385). شیوه‌های استناد در نگارش علمی. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
خدابنده‌، حمیرا. (1387). سخنرانی‌ در انجمن‌ مهرورزان‌ گیل.3/5/1387. قابل بازیابی در: http://book20.mihanblog.com/post/1608
خسرونژاد، مرتضی. (1389). معصومیت و تجربه. درآمدی بر فلسفه­ی ادبیات کودک. چاپ سوم، تهران: نشر مرکز.
دیانی، محمدحسین. (1379). مباحث بنیانی در کتابداری و اطّلاع‌رسانی ایران. تهران: کتابخانه‌ی رایانه‌ای.
رضوی، عبدالحمید. (1388). «دوزبانگی: مسأله یا پدیده؟»؛ چکیده­ی مقاله­های اولین همایش ملی دو زبانگی و آموزش: چالش‌ها، چشم‌اندازها و راهکارها. پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش، مرکز پژوهشی ‌تعلیم و تربیت کاربردی تبریز: تبریز،4.
گارفیلد، یوجین. (1996). «چگونه استناد کنیم؟»، ترجمه­ی عبدالحسین فرج­پهلو، مجلّه‌ی روانشناسی و علوم تربیتی، 3، (1و2)، 127.
گال، مردیت، والتر بورگ و جویس گال. (1383). روش­های تحقیق کمی و کیفی در علوم تربیتی و روانشناسی. ترجمه­ی احمدرضا نصر و همکاران، جلد دوم، تهران: دانشگاه شهید بهشتی و سمت.
معین، محمد. (1345). لغت­نامه­ی دهخدا. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
میردهقان، مهین­ناز (1388). «سرقت علمی: پیش­گیری با آموزش در رشد ساختار پژوهش­»؛ ماهنامه­ی مهندسی فرهنگی، سال چهارم، شماره­ی 33 و 34، تهران: شورای عالی انقلاب فرهنگی، 10.
سایت مرکز مطالعات ادبیات کودک دانشگاه شیراز، صفحه­ی درباره­ی مرکز، بازیابی شده در تاریخ10/12/ 1388
http://www.shirazu.ac.ir/index.php?page_id=3066
 
Khosronejad M. (2004). "Iran", in Hunt P. International Companion Encyclopedia of Children's Literature,  Volume 2, Second edition, pp. 1095-1098.