آزاده نجفیان
چکیده
«تصویر» واژه‌ای نوظهور با پیشینه‌ای کهن در ادبیات فارسی است. در مبحث معانی و بیان به طور ضمنی به این واژه اشاره شده و در علم بلاغت از آن به «صور خیال» تعبیر شده‌است. بیوک ملکی یکی از شاعران ...
بیشتر
«تصویر» واژه‌ای نوظهور با پیشینه‌ای کهن در ادبیات فارسی است. در مبحث معانی و بیان به طور ضمنی به این واژه اشاره شده و در علم بلاغت از آن به «صور خیال» تعبیر شده‌است. بیوک ملکی یکی از شاعران نامآشنای حوزهی ادبیات کودک و نوجوان است که تاکنون بیش از هفت مجموعهی شعر از او برای نوجوانان به چاپ رسیده است. هدف این مقاله، بررسی جایگاه تصویر در اشعار نوجوان بیوک ملکی است. روش این پژوهش، کتابخانهای و به شیوهی تحلیل محتواست. آثار بررسی شده عبارتند از: بر بال رنگینکمان، پشت یک لبخند، از هوای صبح، کوچهی دریچهها، در پیادهرو و بیا بگیر سیب را. در این نوشتار نخست عوامل تصویرساز در اشعار بررسی شدهاند، سپس به تحلیل تصاویر و بررسی موضوعات پرکاربردِ استفادهشده در اشعار، پرداخته شده‌است. ملکی برای تصویرسازی بیش از هر فنی از تشخیص و تشبیه استفاده میکند و طبیعت، خواه شهری و خواه روستایی، رکن اصلی و مایهی الهام آفرینشِ تصاویر شعری اوست که این موضوع مهمترین دلیل زندهبودن و پویایی اشعار شاعر به شمار میآید.
