زهرا طاهری
چکیده
مقالۀ حاضر به‌بررسی مقولۀ نامه‌نگاری الکترونیک و کارکرد آن در ادبیات نوجوان می‌پردازد. نویسنده با بهره‌گیری از نظریات منتقدانی نظیر الیزابت کمپل و ویکتوریا فلنگن و تمرکز بر موضوعاتی نظیر «شهروندگری ...
بیشتر
مقالۀ حاضر به‌بررسی مقولۀ نامه‌نگاری الکترونیک و کارکرد آن در ادبیات نوجوان می‌پردازد. نویسنده با بهره‌گیری از نظریات منتقدانی نظیر الیزابت کمپل و ویکتوریا فلنگن و تمرکز بر موضوعاتی نظیر «شهروندگری فرامرزی»، ساختار «تکنورئالیستی» و «بینا-سوژه‌گی» در‌پی پاسخ به این پرسش بنیادی است که چگونه می‌توان از تکنیک نامه‌نگاری الکترونیک در راستای بازتعریف تعامل نوجوان با ساختارهای قدرت بهره جست؟ بدین‌منظور کتاب برایم شمع روشن کن (1397)، نوشتۀ مریم محمدخانی، بررسی می‌شود تا با استفاده از شیوۀ توصیفی‌ـ‌‌تحلیلی به چگونگی تأثیر تکنیک نامه‌نگاری الکترونیک بر بازتعریف هویت زنانه و چالش ضوابط حاکم بر تعاملات فردی پرداخته شود. چنین استدلال می‌شود که کاربرد تکنیک نامه‌نگاری، به‌ویژه در آثار زنانه، نوعی روایت غیرخطی و چندپاره را به‌دست می‌دهد که پدیدۀ تکرار و کاربرد غیرمرسوم زبان جزء لاینفک آن است. افزودن فضای سایبری به این ساختار، به-پررنگ‌شدن ماهیت چندصدایی این آثار و ایجاد تغییری چشمگیر در تعریف هویت زنانه و چگونگی تعامل آن با نهادهای قدرت و سلسله‌مراتب‌های جنسیتی منجر می‌شود. به‌دیگرسخن، با شکل‌گیری واقعیت مجازی، مقولۀ هویت فردی دیگر مقهور گفتمان اصالت‌وجود نیست، بلکه متشکل از هویت‌‌های واقعی و مجازی وی است. این امر، ماهیت «برساختی» و «کنشی» هویت را برجسته می‌کند و آن را پدیده‌ای فرای مقوله‌های آناتومی، نژاد و مذهب تعریف می‌کند. در پی این امر، سوبژکتیویتۀ زنانه تحت تأثیر ماهیت جمع‌گرایانۀ فضای سایبری به‌مقوله‌ای سیال تبدیل می‌شود که زین‌پس نه‌تنها محصور هنجارهای جنسیت‌مدارانه نیست، بلکه ارزش‌های فرهنگ حاکم را نیز واژگون می‌کند.
