مریم شیخ زاده؛ زهرا رهبرنیا
چکیده
نوآوری‌های فناوری از طریق هوش‌مصنوعی، داستان‌هایی را بدون نیاز به مشارکت والدینی با مشغله‌های فراوان در دسترس کودکان برای تجربیات داستان‌گویی تعاملی قرار داده است. هدف از مقاله حاضر، تحلیل فرآیند ...
بیشتر
نوآوری‌های فناوری از طریق هوش‌مصنوعی، داستان‌هایی را بدون نیاز به مشارکت والدینی با مشغله‌های فراوان در دسترس کودکان برای تجربیات داستان‌گویی تعاملی قرار داده است. هدف از مقاله حاضر، تحلیل فرآیند یک داستان‌گویی تعاملی مبتنی بر هوش مصنوعی است تا درعین به حداقل رساندن دخالت والدین ، موجب پرورش کودک خلاق شود که می‌تواند الگوهای پنهانی را کشف کند و ایده‌های جدیدی را پدید آورد. شناساندن امکانات اسباب‌بازی‌های هوشمند تعاملی به متولیان فرهنگی-هنری، هنرمندان و پژوهشگران حوزه رسانه نیز مدنظر بوده است. "استوری‌تیک" یک اسباب بازی داستان گویی تعاملی ژاپنی با اهداف آموزشی متنوع است که در این مقاله با دیدگاه "ایدن چمبرز" نظریه پرداز بریتانیایی معاصر در حوزه مطالعات ادبیات کودک، مورد واکاوی قرار گرفته است. پرسش اصلی پژوهش، چگونگی نقش اسباب‌بازی‌های داستان‌گویی تعاملی در فرهنگ‌سازی و جهت‌دهی کودک برای رشد خلاقیت و مهارت‌های فردی است. روش پژوهش، توصیفی-تحلیلی بوده و با هدف توسعه‌ای-کاربردی جهت الگوبرداری و ترویج آن در حوزه داستان‌گویی کودک انجام گرفته است. بر این مبنا، با توجه به اطلاعات حوزه داستان‌گویی تعاملی در اسباب‌بازی‌های هوشمند و براساس مولفه‌های چهارگانه این نظریه‌پرداز شامل "سبک، زاویه‌دید، طرفداری و شکاف‌های گویا" در زمینه داستان‌گویی، اسباب‌بازی هوشمند "استوری‌تیک" تحلیل شده است تا نقش کودک به عنوان هدایتگر اصلی داستان، ارزیابی شود. نتایج پژوهش، موید آن است که بر اساس مولفه‌های ذکر شده نظریه‌پرداز، "استوری‌تیک" دغدغه رشد خلاقیت و درگیرکردن تخیل کودک را داشته است و مهمتر اینکه یافتن راهکارهای حل مسئله را برای کودک فراهم می‌کند. از طرفی شاخصه آزادی عمل در انتخاب و حتی امکان خلق داستان توسط کودک، در این داستان‌گویی هوشمند تعاملی، مشهود است.
