Dialogue with the third party: A study of literary and philosophical dilemmas in the promotion and research of P4C in Iran

Document Type : Research Paper

Author

Shiraz University

Abstract

The purpose of this article is dialoguing with the promoters, researchers, students and P4C enthusiasts in Iran about the literary and philosophical dilemmas that some promoters and researchers in this field are faced with. By reviewing and criticizing the article "A New Look at the Philosophical and Literary Characteristics of Stories in the P4C Program" written by Saeed Naji and Leila Habibi Iraqi, and due to dialogic essay’s characteristics, I have tried to answer the question whether Naji and Habibi’s essay is dialogic. I have also tried to share with this essay’s readers some of the difficulties in achieving the goals of P4C in Iran by showing the literary and philosophical dilemmas that the writers face in the mentioned text.
 

Keywords


استیونز، جان. (متن منتشرنشده). پرامتنفرهنگ ادبیات کودک. داود خزایی و همکاران.
چمبرز ایدن. (1387). «خواننده‌ی درون کتاب، ترجمه‌ی طاهره آدینه‌پور، دیگرخوانی‌های ناگزیر: رویکردهای نقد و نظریه ادبیات کودک». مرتضی خسرونژاد. تهران: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، صص115-151.
خزایی، داود. (1392). «غزاله‌ی خورشید، نگاهی به نظریه و دنیای متن همراه با دیگرخوانی قصه‌ی خورشید توی آسمان و خورشید توی دل من». مطالعات ادبیات کودک. سال 4، شماره‌ی 2، صص19-52.
خسرونژاد، مرتضی. (1386). «تأملی بر همنشینی ادبیات کودک و فلسفه در برنامه‌ی فلسفه برای کودکان». مجله‌ی نوآوری‌های آموزشی (ویژه‌ی نوآوری در فلسفه‌ی تعلیم و تربیت)، سال 6، شماره‌ی 20، صص109-124.
ــــــــــــــــــ. (1389.الف). معصومیت و تجربه، درآمدی بر فلسفه ادبیات کودک. تهران: مرکز.
ــــــــــــــــــ. (1389.ب). خورشید توی آسمان و خورشید توی دل من. مجموعه داستان‌های فکری. تصویرگر فیروزه گل‌محمدی. مشهد: بهنشر.
ــــــــــــــــــ. (1389.ج). ماه با من است. مجموعه داستان‌های فکری. تصویرگر سیمین شهروان، مشهد: بهنشر.
ــــــــــــــــــ. (1390). چگونه توانایی اندیشیدن فلسفی کودکان را پرورش دهیم؟ ضمیمه‌ی مجموعه‌ی داستان‌های فکری. مشهد: بهنشر.
خسرونژاد، مرتضی و شکراله‌زاده، سودابه (1397). «مبنا و معنای دیالوگ در جنبش فلسفه برای کودکان، کوششی در تدوین نظریه‌ی دیالوجیک یادگیری و تدریس». مطالعات آموزش و یادگیری، سال 10، شماره‌ی 1، صص56-93.
خسرونژاد، مرتضی و آتشی، لاله (1398). «آسیب‌شناسی پایان‌نامه‌های کارشناسی ارشد ادبیات کودک، بررسی کاستی‌ها و خطاها». مطالعات ادبیات کودک، سال 10، شماره‌ی1، صص23-56.
شکراله‌زاده، سودابه. (1394). رهاوردهای رویکرد تمرکززدایی برای آموزش فلسفه به نوجوانان. پایان‌نامه‌ی کارشناسی ارشد دانشگاه شیراز.
مرادپور، ندا. (1394). «شگردهای تمرکززدایی در قصه‌های ایرانی به کوشش انجوی شیرازی». مطالعات ادبیات کودک، سال 6، شماره‌ی 2، صص139-164.
ناجی، سعید و مجید حبیبی عراقی، لیلا. (1397). «نگاهی دوباره به ویژگی فلسفی و ادبی داستان‌ها در برنامه فبک». تفکر و کودک، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، سال 9، شماره‌ی1، صص30-1. http://fabak.ihcs.ac.ir/article_3457.html(آخرین بازیابی در تاریخ 22/8/1398).
هانت، پیتر (زیر چاپ). نقد، نظریه‌ و ادبیات کودک. ترجمه‌ی سهراب رضوانی و امین ایزدپناه، تهران: مدرسه.
Brown J. M. (2017). A Dialogical research methodology based on Buber: Intersubjectivity in the research interview. Journal of Family Therapy. 39 (3), 415-436.
Frank W. A. (2005). What is dialogical research and why should we do it? Qualitative Health Research. 15 (7), 964-974.
Kennedy D. & Kohan W. O. (2008). Aion, Kairos, and Chronos: Fragments of an endness conversation on childhood, philosophy and education. Childhood and Philosophy. 4 (8), 5-22.
Kennedy D. & Kohan W. O. (2014). School and the future of schole: A Preliminary dialogue. Childhood and Philosophy.10 (19), 199-216.
Khosronejad M. & Shokrollahzadeh S. (in press). From silencing children's literature to attempting to learn from it: changing views towards picturebooks in P4C movement. Childhood and Philosophy.
Naji S. & Hashim R. (eds.) (2017). History, Theory and Practice of Philosophy for Children: International Perspectives. London: Routledge.