A Husserlian Phenomenological Study of Majid Stories Ali Akbar Sam Khaniani

Document Type : Research Paper

Authors

Birjand University

Abstract

 
 

Samkhaniani*                        S. Mousaviniya**

Birjand University
Abstract
Phenomenology is a special aspect of manifestation of knowledge and consciousness in a text which was established by Edmund Husserl (1859- 1938). According to Husserl, no normalized recognition and definition is considered valid unless it is acquired by Ego through experience, sensory perception and intuition. Based on Husserl’s views in order to acquire a pure knowledge, it is necessary for an individual to impose philosophical doubt upon definitions and presuppositions to and activate his/her Ego to manifest phenomena and concepts in original forms for him/herself. Therefore, phenomenological approach is very important in critical thinking in children’s literature. This article through the content analysis of Hooshang Moradi Kermani’s Majid Stories and also the analysis of the behavior and thoughts of the characters, especially Majid, has applied Husserlian views.
 
 
* Assistant Prof. of  Persian Language and Literature, asamkhaniani@yahoo.com
** M. A. of Persian Language and Literature, mosavinia.zahra@yahoo.com

Keywords


احمدی، بابک. (۱۳۸۲). ساختاروهرمونتیک. تهران: گام نو.
ــــــــــــ . (۱۳۹۰). هایدگر و پرسش بنیادین. تهران: مرکز. 
بریگس. دُروتی کورگیل. (۱۳۷۳). شناخت خویشتن خویش. ترجمه‌ی مهین‌دخت جنتی‌عطایی، تهران: کهکشان.
جمادی، سیاوش. (۱۳۸۹). زمینه و زمانه‌ی پدیدارشناسی. تهران: ققنوس.
خسرونژاد، مرتضی. (۱۳۷۸). «معصومیت و تجربه در شعر کودک». مجله‌ی علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز، ش۱، پیاپی۲۹، صص۸۵ تا۱۱۲.
ـــــــــــــــــ. (۱۳۸۲). «ویژگی‌ها و مسائل فلسفه‌ی ادبیات کودک»، مجله‌ی علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز، ش۱، پیاپی۳۹، صص۱۲۲تا۱۳۵.
ریخته‌گران، محمدرضا. (۱۳۸۰). «پدیدارشناسی چیست؟». مجله‌ی فلسفه، ش۲و۳، صص۱۹۳تا۲۰۰.
ــــــــــــــــــــ. (۱۳۸۲). مقالاتیدرباره‌یپدیدارشناسی،هنر، مدرنیته. تهران: ساقی.
ساکالوفسکی، رابرت. (۱۳۸۴). درآمدیبر پدیدارشناسی. ترجمه‌ی محمّدرضا قربانی، تهران: گام نو.
سام‌خانیانی، علی‌اکبر. (۱۳۹۱). «مطالعه‌ی تطبیقی فلسفه‌ی تعلیم‌وتربیت در رویکردهای پدیدارشناختی سهراب سپهری و اریک فروم». فصلنامه‌یپژوهش‌هایادبیاتتطبیقی. س۱، ش۱، صص۱۲۱تا۱۴۲.
شیخ‌الاسلامی، حسین. (۱۳۸۸). «ادبیات کودک از دریچه‌ی پدیدارشناسی (یادداشت و مقاله: چیستی ادبیات کودک و نوجوان)». تهران: مرکز شهر کتاب. دست‌یافتنی در
 http://www.bookcity.org/news-198.aspx تاریخ بازیابی: ۲۷/ ۸/ ۱۳۹۱.
فروغی، محمّدعلی. (۱۳۷۲). سیرحکمتدراروپا. تهران: زوّار.
فروم، اریک. (۱۳۸۵). گریز از آزادی. ترجمه‌ی عزت‌الله فولادوند. تهران: مروارید.
قائدی، یحیی. (۱۳۸۳). آموزشفلسفهبهکودکان. تهران: مؤسسه‌ی نشر دواوین.
کارور، چارلز اس و مایکل اف شی‌یر. (۱۳۸۷). نظریه‌های شخصیت. ترجمه‌ی احمد رضوانی، مشهد: آستان قدس؛ به‌نشر.
کوکبی، مرتضی و همکاران. (۱۳۸۹). «بررسی مهارت‌های تفکر انتقادی در داستان‌های کودکان و نوجوانان». مطالعات ادبیات کودک، س۱، ش۲، صص۱۵۷تا۱۹۳.
مرادی‌‌کرمانی، هوشنگ. (۱۳۹۰). قصّه‌هایمجید. تهران: معین.
نجاتی، حسین. (۱۳۸۸). روان‌شناسیرشدکودکونوجوان. تهران: بیکران.
نوالی، محمود. (۱۳۸۰). «پدیدارشناسی به‌عنوان شناخت مجدد از شناخت». مجله‌ی علامه، ش۱، صص۲۲۱تا۲۳۷.
ورنو، روژه و همکاران. (۱۳۷۲). نگاهی به پدیدارشناسی و فلسفه‌های هست‌بودن. ترجمه‌ی یحیی مهدوی، تهران: خوارزمی.
هوسرل، ادموند. (۱۳۸۶). تأملات دکارتی مقدمه‌ای بر پدیده‌شناسی. ترجمه‌ی عبدالکریم رشیدیان، تهران: نشر نی.
Husserl, Edmund. (1970). Logical investigations. Volume II. Translated by J.N. Findly. New York: Humanities press.
Lone, Jana R. (2012). The Philosophical Child. Maryland: Roman & Littlefield.
Costello, Peter R. (2012). Philosophy In Children’s Literature. UK: Lexington books.