انجوی شیرازی، ابوالقاسم. (۱۳۵۲). قصه‌های ایرانی. تهران: امیرکبیر.
ــــــــــــــــــــــــ . (۱۳۵۳). عروسک سنگ صبور. تهران: امیرکبیر.
ــــــــــــــــــــــــ . (۱۳۵۷). تمثیل و مثل. تهران: امیرکبیر.
چمبرز، ایدن. (۱۳۸۷). «خواننده‌ی درون کتاب»، [ترجمهی طاهره آدینه‌پور]، در دیگرخوانی‌های ناگزیر؛ رویکردهای نقد و نظریه‌ی ادبیات کودک. به کوشش مرتضی خسرونژاد، تهران: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، صص۱۱۳-۱۵۲.
خسرونژاد، مرتضی. (۱۳۸۲). معصومیت و تجربه؛ درآمدی بر فلسفه‌ی ادبیات کودک. تهران: مرکز.
ـــــــــــــــــ . (۱۳۹۰). چگونه توانایی تفکر فلسفی کودکان را پرورش دهیم؟؛ ضمیمه‌ی داستان‌های فکری. مشهد: به‌نشر.
دونالدسون، مارگارت. (۱۳۷۰). ذهن کودک. ترجمهی حسین نائلی، مشهد: آستان قدس رضوی.
سلدن، رامان و پیتر ویدوسون. (۱۳۷۷). راهنمای نظریه‌ی ادبی معاصر. ترجمهی عباس مخبر، تهران: نشر نو.
فلیک، اووه. (۱۳۸۸). درآمدی بر تحقیق کیفی. ترجمهی هادی جلیلی، تهران: نی.
مارزلف، اولریش. (۱۳۷۶). طبقه‌بندی قصه‌های ایرانی. ترجمهی کیکاووس جهانداری، تهران: سروش.
مرادپور، ندا. (۱۳۹۱). شگردهای تمرکززدایی در قصه‌های ایرانی. پایان‌نامه‌ی کارشناسی ارشد دانشگاه شیراز.
Khazaie, D & Khosronejad, M. (2007). “A Genetic Epistemological reading of Tale from shakespear and persian folktales”. The Charles Lamb Bulletin. New series No. 17, PP.15-23.
Mayring, P. (2000). “Qualitative Content Analysis”. Forum Qualitative Sozial Forschung. Volume 1.
)
